دل‌نوشته‌ عضو هیات علمی دانشگاه مازندران به‎مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه

هم‎زمان با سالروز شهادت حضرت زهرا(س) منتشر شد:

دل‌نوشته‌ عضو هیات علمی دانشگاه مازندران به‎مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه

       به گزارش روابط عمومی دانشگاه مازندران، دکتر سید محسن موسوی عضو هیات علمی دانشکده الهیات و معارف اسلامی، در دل‌نوشته‌ای به‎مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه، به تبیین فضایل والای حضرت صدیقه طاهره(س) پرداخت.

       متن کامل این دلنوشته‌ را در زیر مشاهده می‌کنید:

"مادر پدرش"

      از همان زمان که خانواده کوچک نبوی، مهر مادری را  در خود ندید، دختر خردسال خانه، کوشید زودتر بزرگ شود. نه برای خودش، بلکه برای پدرش، که اکنون یار و حامی وفادارش را در کنار ندارد. نخستین دلنوازی‎های مادرانه‌اش را در حالی آغازید که خاک و زباله‌های ریخته‌شده بر سر و روی پدر را زدوده و با پارچه‎ای نمناک، چهره پدر را پاک می‎کرد. گویی او محور خانه نبوی شده است. هم‎او که هنگام درودگویی بر او می‌گویی: خدایا درود فرست بر او و پدرش و همسرش و دو پسرش. و پدر بارها گفت: به فدایش پدرش.

       هم‌او که در هر دیدار، پدرش به احترامش بر می‎خاست. و بارها به دوست‎داری و قدرشناسی، بوسه نثار دخترش می‌کرد .گاه بر دستش، نه آن که دستان دختر را تا فراروی آورد. بلکه قد چون الف خود را بسان دال خم نموده، دستان دختر را بوسه باران می‎کرد و گاه، بوسه بر سر و سینه‎اش زده و بوی بهشت را در وجودش می‌جست و او را انسیه حورا (انسان حوروش) می‌خواند.

        فاطمه‌ نبی، دیگر دختر خانه نبود. ستون خانه بود، مدیر خانه و مادر خانه. روزی فرا رسید که فاطمه باید در نقش همسر علی و مادر حسنین، نقش‌آفرین می‎شد. وداعش برای حضرت نبی گران آمد. شاید بر همین‌رو بود که بسیار بامدادان، در راه رفتن به مسجد، برای ادای نماز صبحگاه، در مقابل خانه‌اش می‌ایستاد و آیه تطهیر را به خودش، خانواده‌اش و مردم یادآور شده، اهل بیت خانه فاطمه را خطاب کرده:" السلام علیکم یا اهل بیت النبوة "می‌گفت.

       اما روزگاری فرا رسید که اهل شهر، همه این گرامی‌داشت‌های نبوی را به باد فراموشی داد و بیدادهایی بر تن و روان حضرتش روا داشت که آن بانو، زودپیوستن به حضرت پدر را آرزو کرد. آن‎گاه، وداع گران‌سنگ‌تری را خانواده علوی تجربه کردند. آن هنگام که در سکوت شبانه، پدر خاک او را به خاک سپرد.

روابط عمومی دانشگاه مازندران​​​​​​​