يادداشت تحليلي عضو هيات علمي دانشكده علوم ورزشي

به مناسبت هفته تربيت بدني و ورزش صورت گرفت:

يادداشت تحليلي عضو هيات علمي دانشكده علوم ورزشي

       به گزارش روابط عمومی دانشگاه مازندران، به مناسبت فرا رسیدن هفته تربيت بدني و ورزش، دكتر كميل دشتي رستمي عضو هیات علمی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه مازندران با ارسال یادداشت تحلیلی، به بیان اهمیت ورزش، راه‌کارهای افزایش مشارکت ورزشی در بین آحاد جامعه و دلایل عمده عدم گسترش آن در کشور اشاره نمود.

       در زیر، متن ارسالی را مشاهده می‌کنید:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

تن زنـده والا به ورزندگــی است.                   که ورزندگی مایه زندگــی است.

     بـه ورزش‌گـرای و سرافـراز بـاش.                 که فرجام سستی سرافکندگی است.

       تربیت بدنی و ورزش پدیده‌ای جهانی، تربیتی و منحصر به‌فرد است که رشد وجودی انسان در همه ابعاد جسمانی، روانی، عاطفی، اجتماعی و اخلاقی را موجب می‌شود.  امروزه امر به ورزش، خود امر به‌معروف است و یکی از بهترین، کارآمدترین و جامع‌ترین راه‌های مقابله با ناهنجاری‌های فردی و اجتماعی است.

       طبق آمار سازمان بهداشت جهاني (WHO) فقر حركتي پنجمين عامل مرگ و مير در دنياست. در واقع افرادي كه فعاليت بدني منظمي دارند ٢٦ تا ٣١٪؜ مرگ و مير كمتر و ٢٨ تا ٣٨٪؜  كمتر در معرض ابتلا به بيماري هاي قلبي عروقي قرار دارند.

       بسياري از كشورهاي دنيا در تلاش هستند تا ميزان مشاركت ورزشي (sport participation) مردم را افزايش دهند. متاسفانه در كشور ايران ميزان مشاركت ورزشي نسبت به متوسط دنيا در وضعيت مطلوبي قرار ندارد. حدود ١٥ تا ٢٠ درصد از جمعيت كشور ما زندگي فعال دارند( active life) دارند. در حالي كه در بعضي از كشورها نظير دانمارك، سوئد و نروژ حدود ٦٠ تا ٨٠٪؜ جمعيت زندگي فعال دارند. طبق تعريف سازمان بهداشت جهاني زندگي فعال يعني داشتن حداقل ١٥٠ و حداكثر ٣٠٠ دقيقه فعاليت بدني متوسط در طول هفته است. داشتن زندگي فعال مي‌تواند اثرات مثبت فردي(همانند بهبود سلامتي، كاهش استرس و اضطراب‌هاي شغلي، افزايش اعتماد به نفس) و اجتماعي-اقتصادي(نظير كاهش ميزان بزهكاري، افزايش بهره ‌وري و بهبود شاخص توسعه انساني) را به همراه داشته باشد.

       يكي از راهكارهاي افزايش مشاركت ورزشي افراد مي‌تواند توجه به ورزش همگاني در كنار ورزش قهرماني باشد. ورزش همگانی به مجموعه فعالیت‌های ورزشی اطلاق می‌گردد که با هدف تامین شادابی، تندرستی و بهبود روابط اجتماعی انجام می‌گردد و حضور افراد در آن آگاهانه، داوطلبانه و مستمر باشد و با حداقل امکانات در سطح عموم قابلیت اجرا داشته باشد.

       دلایل عمده عدم پیشرفت وگسترش ورزش همگانی در كشور عدم آگاهی عامه مردم از نقش مفید و سازنده تربیت بدنی و ورزش در زندگی انسان؛ فقدان نیروی انسانی متخصص و کارآمد از جمله مربیان و معلمان زبده و آگاه؛ توجه صرف به ورزش قهرمانی و مدال‌آوری در فدراسیون‌های ورزشی؛ فقدان فضاهای شهری مناسب جهت ورزشهایی مانند دوچرخه سواری ،پیاده‌روی؛ ناچیزبودن سهم هزینه ورزش همگانی در سبد هزینه‌های خانوار و مشارکت اندک زنان در ورزش به علت موانع ومشکلات است.

       به نظر مي‌رسد از طريق افزايش انگيزه و آگاهي مردم، حساس كردن اذهان عمومي در مورد اثرات فعاليت بدني بر روي سلامت بر اساس يافته هاي علمي، نهادينه كردن فرهنگ ورزش همگاني و استفاده از تحارب كشورهاي مختلف مي‌توان ورزش همگاني را در جامعه توسعه و گسترش داد.